Żołędnica na łonie natury w bliskim kadrze
5 najbardziej uroczych gryzoni w Polsce Fot. Canva / JAH

Popielicowate to niezwykle urocze i mało znane gryzonie zamieszkujące polskie lasy. Prowadzą skryty tryb życia, ukrywając się w dziuplach i gęstych koronach drzew. Te fascynujące zwierzęta to prawdziwe perełki naszej fauny, choć wciąż pozostają dla wielu tajemnicą. Ich duże, błyszczące oczy, puszyste futerko i zwinne ruchy nadają im nadzwyczaj urokliwą aparycję. Trudno się im oprzeć, ale jeszcze trudniej je dostrzec. Czas poznać je bliżej!

REKLAMA

Rodzina popielicowatych, znana również jako pilchy, obejmuje 28 gatunków na całym świecie. Jak podaje Zespół Parków Krajobrazowych w Przemyślu, w Polsce występują cztery gatunki pilchów. Najczęściej spotykane są popielica szara oraz orzesznica leszczynowa, a mniej powszechna jest koszatka leśna. Najrzadsza spośród nich, żołędnica europejska, została dotychczas stwierdzona jedynie w masywie Babiej Góry.

Orzesznica leszczynowa

logo
Orzesznica leszczynowa Fot. Canva / MikeLane45

Orzesznica leszczynowa jest najmniejszym przedstawicielem rodziny popielicowatych występujących w Polsce – osiąga wielkość myszy domowej. Występuje głównie w południowej i we wschodniej części kraju. Jej obecność zaobserwowano m.in. w Tatrach, Beskidzie Śląskim i Żywieckim, Gorcach, Beskidzie Niskim oraz Bieszczadach.

W Polsce orzesznica jest gatunkiem objętym ścisłą ochroną oraz wymagającym ochrony czynnej. Jako jedyny przedstawiciel rodziny popielicowatych nie figuruje na Czerwonej Liście Kręgowców Polski.

Orzesznica zamieszkuje gęsto podszyte lasy liściaste i mieszane. Prowadzi nadrzewny tryb życia, sprawnie poruszając się po gałęziach drzew i krzewów. W październiku zaczyna hibernować, najczęściej w podziemnych norach. W jednym gnieździe może zimować wspólnie kilka osobników.

Dieta orzesznicy uzależniona jest od pory roku i dostępności pokarmu. Żywi się głównie jagodami, orzechami, żołędziami, pędami i pączkami drzew. Spożywa najmniej pokarmu zwierzęcego w porównaniu do innych pilchów, ale nie stroni od bezkręgowców, takich jak larwy, owady i pajęczaki.

Żołędnica europejska

logo
Żołędnica europejska Fot. Canva / JAH

Żołędnica to jeden z najbardziej fascynujących, choć najmniej licznych przedstawicieli popielicowatych w Polsce. Jej liczebność w naszym kraju maleje, a gatunek ten został uznany za krytycznie zagrożony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt oraz objęty ochroną gatunkową ścisłą.

W naszym kraju żołędnica występuje tylko na obszarze Babiogórskiego Parku Narodowego. Z uwagi na swoje wymagania siedliskowe, preferuje bory iglaste i mieszane. Gryzoń ten prowadzi nocny tryb życia, spędzając większość czasu w koronach drzew, a w okresie zimowym zapada w hibernację.

Dieta żołędnicy opiera się głównie na nasionach i owocach, ale żywi się także pokarmem zwierzęcym, takim jak owady, pajęczaki, mięczaki czy jaja ptaków. Mimo swojego słodkiego wyglądu żołędnica to sprytny myśliwy, który nie zawaha się zapolować nawet na pisklęta i małe gryzonie.

Koszatka leśna

logo
Koszatka leśna Fot. Canva / slowmotiongli

W Polsce obecność koszatki leśnej stwierdzono w ostatnich latach przede wszystkim w północnej części Puszczy Świętokrzyskiej, Babiogórskim Parku Narodowym, Sudetach i na północnym Podlasiu. Koszatka leśna objęta jest w naszym kraju ścisłą ochroną gatunkową i wymaga ochrony czynnej.

Koszatka zamieszkuje dojrzałe lasy liściaste i mieszane. Zasiedla różnorodne schronienia, takie jak dziuple, skrzynki lęgowe dla ptaków oraz opuszczone gniazda ptasie. Większość czasu spędza w koronach drzew, unikając schodzenia na ziemię. Jest aktywna głównie nocą.

Kiedy intensywnie żeruje, przygotowując się do hibernacji, można ją spotkać także w ciągu dnia. Co ciekawe, koszatka potrafi hibernować nawet przez ponad 6 miesięcy. Jest to zwierzę wszystkożerne, którego dieta obejmuje m.in. jagody, owoce, nasiona roślin, owady, a także jaja i pisklęta. Koszatka stanowi poważne zagrożenie dla ptasich lęgów.

Popielica szara

logo
Popielica szara Fot. Canva / Michel VIARD

W Polsce popielica szara jest objęta ochroną częściową i uznana za gatunek bliski zagrożeniu (NT) w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Najczęściej występuje na południu kraju, natomiast w centralnej i północnej Polsce jest rzadka.

Popielice zamieszkują głównie stare, zróżnicowane lasy liściaste, szczególnie te z dominacją buka i dębu. Rzadko schodzą na ziemię, poruszając się z dużą zręcznością po drzewach. Hibernują zazwyczaj na przełomie września i października, choć zdarza się, że już późnym latem.

Popielice żywią się pączkami, liśćmi, owocami, nasionami oraz żołędziami i orzechami. Ponadto rabują ptasie gniazda, zjadając jaja, a nawet pisklęta. Ciekawostką jest, że popielice mają unikalną zdolność zrzucania skóry z ogona w mechanizmie obronnym, podobnie jak jaszczurki.