Co robić, gdy spotkamy zimą jeża? Nasza pomoc jest konieczna

Zimą, niezależnie od panujących warunków pogodowych, spotkanie jeża na swojej drodze nie jest normalnym zjawiskiem. O tej porze roku jeże hibernują i nie powinny być widoczne. Jeśli zaobserwujemy "kolczaka" w styczniu czy lutym, oznacza to, że musiało zdarzyć się coś nieprzyjemnego. Możliwe, że obudził się za wcześnie z powodu braku wystarczających zapasów energii, złego miejsca hibernacji lub utraty schronienia. Wychłodzony i wygłodniały jeż nie przeżyje, a jego jedyną nadzieją na przetrwanie jest pomoc człowieka.

1. Zabezpiecz jeża: Delikatnie podnieś jeża, najlepiej przez rękawiczkę i przenieś go do domu. Pamiętaj, że jeże postrzegają ludzki dotyk jako zagrożenie i reagują zwijaniem się . Jeśli jeż nie zwija się lub ma problemy z poruszaniem, oznacza to, że jego stan jest bardzo poważny i wymaga natychmiastowej pomocy weterynaryjnej.

2. Zapewnij mu ciepło: Umieść "kolczaka" w kartonie z termoforem lub butelką wypełnioną ciepłą wodą. Przykryj butelkę ręcznikiem, aby uniknąć poparzenia jeża.

3. Nawodnij jeża: Jeż nawet po krótkiej hibernacji jest bardzo odwodniony. Podaj mu wodę, najlepiej z dodatkiem miodu lub cukru, aby go nawodnić i dostarczyć mu energii. Jeśli zwierzątko jest zbyt słabe, aby pić samodzielnie, użyj strzykawki do podania mu płynów. Pamiętaj, aby nigdy nie podawać jeżowi krowiego mleka, ponieważ jeże nie tolerują laktozy, a jej spożycie jest śmiertelnie niebezpieczne dla ich zdrowia!

4. Nakarm jeża: Odpowiednim pożywieniem dla jeża będzie drobno pokrojone lub zmielone mięso (kurczak, wołowina, królik, podroby) lub mokra karma dla kociąt. Jeśli "kolczak" nie chce jeść, możesz podać mu karmę dla rekonwalescentów w wersji instant, dostępną w lecznicach weterynaryjnych.

5. Skontaktuj się ze specjalistą: Po udzieleniu pierwszej pomocy, jak najszybciej skontaktuj się z ośrodkiem rehabilitacji jeży lub lecznicą weterynaryjną. Specjaliści ocenią stan zdrowia zwierzęcia i udzielą mu fachowej pomocy.

Jeże nie stanowią praktycznie żadnego zagrożenia dla zdrowia ludzi ani zwierząt domowych. Jedynym ryzykiem są choroby skóry, takie jak grzybica czy świerzbowiec, które możemy złapać także od innych osób czy zwierząt. Schorzenia skórne u jeży są łatwo dostrzegalne – objawiają się jako nalot, skorupa na ciele lub miejscowe wyłysienia igieł. Poza tym raczej nie dotykamy tych zwierzątek gołymi rękami – najczęściej korzystamy z rękawiczek, chociażby ze względu na ich kłujące igły. W przypadku wścieklizny, której najczęściej obawiamy się u dzikich zwierząt, jeże stanowią bardzo niewielkie zagrożenie. Są zaliczane do gatunków o niskim ryzyku przenoszenia tej choroby.

Jeże w zimie nie powinny być widoczne, ponieważ w tym okresie hibernują. Spotkanie jeża w styczniu czy lutym oznacza, że potrzebuje pomocy, gdyż mógł wybudzić się z powodu braku energii, utraty schronienia lub innych niekorzystnych czynników. W takich sytuacjach należy udzielić zwierzęciu pomocy, zapewniając mu ciepło, nawodnienie i odpowiednie pożywienie, a następnie skontaktować się z weterynarzem lub ośrodkiem rehabilitacji dzikich zwierząt. Pamiętaj, że bez twojej pomocy jeż nie będzie mieć szans na przetrwanie!

Źródło: jezurkowo.primum.org.pl