10 ciekawostek na temat małych psów rasowych. Zaskakujące fakty o czworonogach

Psy małych ras żyją zazwyczaj dłużej niż tych większych, ponieważ starzeją się wolniej. Często osiągają wiek 14-16 lat, a niektóre, jak chihuahua, mogą dożyć nawet 20 lat! Warto jednak pamiętać, że każdy pies i każda rasa są niepowtarzalne, dlatego aby zapewnić swojemu pupilowi długie i szczęśliwe życie, należy zadbać o jego zdrowie i kondycję – odpowiednią dietę, regularną aktywność oraz systematyczne kontrole u weterynarza.

Małe psy źle znoszą nagłe zmiany temperatury – łatwiej marzną zimą i przegrzewają się latem. Warto wyposażyć je w sweterki na chłodniejsze dni i zapewnić cień z dostępem do dużej ilości wody w czasie upałów. Doskonałym rozwiązaniem latem są maty chłodzące. Należy także dostosować spacery do warunków pogodowych, unikając najgorętszych godzin w ciągu dnia.

Małe psy mają większą tendencję do problemów z zębami w porównaniu do większych ras. Wynika to z ograniczonej przestrzeni w jamie ustnej – zęby są ściśnięte, co sprzyja gromadzeniu się płytki nazębnej i kamienia. Może to prowadzić do próchnicy, chorób dziąseł, a w skrajnych przypadkach – do utraty zębów. Aby zapobiec tym problemom, ważne jest regularne szczotkowanie zębów psa oraz systematyczne wizyty u weterynarza w celu kontroli stanu jamy ustnej.

Z uwagi na dużą czujność i silny instynkt obronny, wiele małych ras (np. szpice, pinczery miniaturowe) szczeka częściej niż większe psy, ostrzegając opiekunów przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Z tego powodu, choć mogą być świetnymi stróżami, ich nadmierne szczekanie może być wyzwaniem w codziennym życiu, szczególnie w mieszkaniach.

Syndrom małego psa to zjawisko, w którym mały pies kompensuje swoje rozmiary nadmiernym zachowaniem, takim jak szczekanie, gryzienie, atakowanie większych czworonogów czy roszczeniowe postawy. Wynika to nie tylko z cech genetycznych, ale przede wszystkim z braku odpowiedniego wychowania i socjalizacji, gdzie pies nie ma jasno wytyczonych granic. Opiekunowie często nie mają świadomości, że pupil o małych rozmiarach potrzebuje podobnych zasad jak większe rasy, co nierzadko skutkuje problemami w zachowaniu czworonoga.

Wiele psów małych ras zamiast sierści posiada długie, jedwabiste włosy, które rosną przez całe życie i nie linieją regularnie jak zwykła sierść. Przykładami są yorkshire terrier, shih tzu czy bichon frise. Takie czworonogi są często bardziej przyjazne dla alergików, ponieważ uwalniają do otoczenia mniej alergenów. Wymagają jednak regularnej pielęgnacji, w tym strzyżenia, aby zapobiec plątaniu się włosów i utrzymać je w dobrej kondycji.

Zespół drżenia białych psów (ang. White Dog Shaker Syndrome) to schorzenie, które dotyczy głównie psów o białej sierści, zwłaszcza małych ras, takich jak west highland white terrier (westie), maltańczyk czy bichon frise. Charakteryzuje się ono drżeniem ciała, szczególnie kończyn, bez wyraźnej przyczyny. Drżenie może być drobne, ale w bardziej zaawansowanych przypadkach może obejmować całe ciało psa. Choć dokładna przyczyna tego schorzenia nie została do końca poznana, przypuszcza się, że może mieć podłoże neurologiczne lub genetyczne.

Małe rasy, takie jak cavalier king charles spaniel, pudel czy maltańczyk są coraz częściej wykorzystywane w terapiach. Dzięki swojemu niewielkiemu rozmiarowi i łagodnemu usposobieniu, doskonale sprawdzają się w pracy z dziećmi, osobami starszymi oraz pacjentami w szpitalach i domach opieki. Terapia z psem pomaga łagodzić stres, poprawiać nastrój i wspierać rozwój społeczny u osób zmagających się z problemami psychicznymi czy emocjonalnymi.

Pochodzenie myśliwskie niektórych małych ras psów to fascynująca część ich historii. Choć obecnie pełnią rolę towarzyszy, takie rasy jak jack russell terrier czy beagle były pierwotnie wykorzystywane do polowań na dziką zwierzynę lub małe zwierzęta, takie jak króliki czy szczury. Pomimo swoich małych rozmiarów, psy te często zachowały instynkty łowieckie, co objawia się w ich energii, chęci do biegania oraz silnej potrzebie aktywności fizycznej i umysłowej.

Choć psy dużych ras często uchodzą za bardziej inteligentne, zdolności intelektualne małych psów są często niedoceniane. W rzeczywistości wiele z nich potrafi zaskoczyć swoimi umiejętnościami. Rasy takie jak papillon, pudel, pomeranian, welsh corgi pembroke czy cavalier king charles spaniel wykazują się wyjątkową bystrością, sprytem i inteligencją, dorównując większym psom pod względem zdolności do nauki i rozwiązywania trudniejszych zadań.