Jak udzielić pierwszej pomocy psu i kotu? Resuscytacja krążeniowo-oddechowa krok po kroku

Jeśli pies lub kot leży i się nie rusza, należy ocenić stan zwierzęcia, pamiętając o własnym bezpieczeństwie. Warto być ostrożnym, ponieważ w stresujących sytuacjach nawet własny pupil może reagować nieprzewidywalnie. Sprawdź, czy zwierzę reaguje na bodźce, np. przywołując je, klaszcząc lub dotykając grzbietu.

W przypadku braku reakcji oceń oddech. Aby upewnić się, czy zwierzę oddycha, obserwuj ruchy klatki piersiowej lub spróbuj wyczuć przepływ powietrza przy nosie i pyszczku. Możesz również przyłożyć lusterko do nosa pupila – jeśli oddycha, na powierzchni pojawi się para. Zwróć też uwagę na inne objawy – sprawdź, czy zwierzę ma niebieskie lub szare dziąsła, co może świadczyć o sinieniu błon śluzowych spowodowanym brakiem tlenu.

W przypadku braku oddechu udrożnij drogi oddechowe. Ułóż zwierzę w tzw. pozycji bezpiecznej, zapewniając mu stabilność i wygodę. Połóż je na boku, w taki sposób, aby głowa była lekko uniesiona, co pomoże w utrzymaniu drożności dróg oddechowych. Wyciągnij język pupila, co czasem samoistnie może wywołać oddech.

Następnie dokładnie sprawdź jamę ustną i gardło zwierzęcia, upewniając się, że nie ma tam żadnych przeszkód, takich jak ciało obce, krew czy ślina, które mogą blokować przepływ powietrza. Jeśli znajdziesz coś, co może utrudniać oddychanie, usuń to ostrożnie, uważając, aby nie pogorszyć sytuacji. Jeżeli przedmiot utkwił głęboko, nie próbuj go wyjmować, ponieważ istnieje duże ryzyko, że wepchniesz go jeszcze głębiej.

Jeśli zwierzę wciąż nie oddycha, przystąp do sprawdzenia pracy serca. Możesz to zrobić, wyczuwając puls na tętnicy udowej – u psów na udzie, a u kotów na wewnętrznej stronie uda. Dodatkowo nasłuchuj dźwięków bicia serca, przykładając ucho do klatki piersiowej zwierzęcia. Jeżeli nie wyczujesz pulsu ani nie usłyszysz pracy serca, oznacza to brak akcji serca, co wymaga natychmiastowego rozpoczęcia resuscytacji krążeniowo-oddechowej.

W przypadku braku oddechu i wyczuwalnej pracy serca należy niezwłocznie przystąpić do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. RKO to proces, który łączy sztuczne oddychanie i masaż serca, mający na celu przywrócenie funkcji oddechowych i krążeniowych, co jest kluczowe w ratowaniu życia pupila

Niezależnie od tego, czy twój pupil zacznie oddychać, czy nie, konieczne jest jak najszybsze przewiezienie go do kliniki weterynaryjnej. Nawet jeśli zwierzę odzyska oddech, przyczyna jego problemów z oddychaniem może być poważna i wymagać dalszej diagnozy oraz leczenia. Szybka interwencja weterynaryjna zwiększa szanse na pełne wyzdrowienie, dlatego nie zwlekaj z transportem do gabinetu, nawet jeśli stan pupila poprawił się chwilowo.

Podczas przeprowadzania resuscytacji krążeniowo-oddechowej warto mieć pomoc drugiej osoby, która zajmie się organizowaniem transportu zwierzęcia do najbliższej kliniki weterynaryjnej oferującej pomoc w nagłych przypadkach. Warto również wcześniej zadzwonić do lecznicy, aby poinformować ją o sytuacji i umożliwić przygotowanie się do przyjęcia pupila.

Przed rozpoczęciem resuscytacji krążeniowo-oddechowej, ułóż pupila w tzw. pozycji bezpiecznej. W przypadku psów i kotów standardowo układa się je na prawym boku, ponieważ pozwala to na lepszy dostęp do lewej strony klatki piersiowej, gdzie znajduje się serce. Wyciągnij język, delikatnie ciągnąc za niego, co może wywołać oddech. Sprawdź, czy w gardle nie ma przeszkód, takich jak krew czy ślina. Jeśli znajdziesz coś, co może utrudniać oddychanie, usuń to delikatnie, uważając, aby nie pogorszyć sytuacji. Następnie wykonaj 30 uciśnięć klatki piersiowej, a następnie 2 oddechy ratownicze. Technikę uciśnięć klatki należy dostosować do rozmiaru zwierzęcia.

Masaż serca u zwierząt powyżej 10 kilogramów: Umieść dłonie na najszerszej części klatki piersiowej, tuż za lewym łokciem zwierzęcia. Nałóż jedną rękę na drugą, trzymając łokcie prosto. Naciskając ciężarem swojego ciała, uciskaj klatkę piersiową na 1/3 jej głębokości w tempie 100–120 ucisków na minutę.

Masaż serca u zwierząt poniżej 10 kilogramów: Wykonaj masaż serca jedną ręką. Umieść dłoń na klatce piersiowej, tuż za lewym łokciem, w okolicy serca. Uciskaj klatkę piersiową na 1/3 jej głębokości w tempie 100–120 ucisków na minutę.

Masaż serca u kociąt i szczeniąt: Do uciskania klatki piersiowej użyj dwóch palców lub kciuków. Uciskaj klatkę piersiową na 1/3 jej głębokości w tempie 100–120 ucisków na minutę.

Jeśli ryzyko zakażenia odzwierzęcego jest niskie, wdechy należy przeprowadzać metodą usta-nos. Można także użyć jednorazowej maseczki ochronnej, przykładając ją do nosa zwierzęcia. W przypadku, gdy ryzyko dla ratującego jest wysokie lub trudne do określenia, resuscytację należy ograniczyć do samego uciskania klatki piersiowej. Zamknij pyszczek zwierzęcia, aby nie uszkodzić mu języka.

Następnie wykonaj dwa wdechy ratownicze, wdmuchując powietrze do jego nosa. Obserwuj, czy klatka piersiowa pupila się unosi. Pomiędzy wdechami wykonaj około 4-sekundową przerwę, aby umożliwić wydostanie się powietrza z płuc. Dostosuj głębokość i siłę wdechów do rozmiaru zwierzęcia – im większe zwierzę, tym głębsze powinny być wdechy. W przypadku bardzo małych zwierząt należy uważać, aby nie wdmuchać powietrza zbyt mocno.

Podsumowując, w przypadku braku oddechu i wyczuwalnej pracy serca u psa lub kota, natychmiast przystąp do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Wykonaj 30 uciśnięć klatki piersiowej, naciskając na około 30% głębokości, w tempie 100-120 uciśnięć na minutę. Następnie wdmuchnij powietrze do nosa zwierzęcia dwa razy, robiąc przerwę około 4 sekund pomiędzy każdym wdechem. Powtarzaj ten cykl przez 2 minuty. Po upływie tego czasu sprawdź, czy serce bije. Jeśli wciąż nie ma akcji serca i oddechu, ponownie przystąp do resuscytacji. Uciski klatki piersiowej i wdechy ratownicze powtarzaj, aż zwierzak zacznie oddychać samodzielnie lub zostanie przetransportowany do weterynarza.

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO) pomoże utrzymać zwierzę przy życiu do momentu, gdy uzyska pomoc specjalistów, ale nie zastąpi pełnej opieki weterynaryjnej. Podczas jej przeprowadzania należy jak najszybciej zapewnić transport zwierzęcia do kliniki weterynaryjnej, nawet jeśli wydaje się, że stan pupila się poprawia. Warto mieć przy sobie drugą osobę, która zajmie się organizowaniem transportu do najbliższej lecznicy i poinformuje ją o sytuacji. Ważne jest, aby w trakcie transportu kontynuować RKO, zapewniając odpowiednie warunki do resuscytacji, na przykład wykonując ją na tylnym siedzeniu pojazdu.

Źródła: pethelp.pl, pupilmed.pl