Kiedy natychmiast iść z kotem do weterynarza? Te objawy są niepokojące

Posikiwanie kota w dziwnych miejscach, takich jak np. kanapa czy szafa może być oznaką choroby. Często jest to reakcja na ból lub dyskomfort związany z układem moczowym. Popularną i często występującą jednostką chorobową u kotów jest zapalenie dolnych dróg moczowych (FLUTD). Wśród potencjalnych przyczyn tego schorzenia wymienia się m.in. infekcje wirusowe i bakteryjne pęcherza moczowego, kamicę moczową i niedobory glikozaminoglikanów. Istotną rolę w powstawaniu i nawrotach FLUTD odgrywa stres.

Koty są wrażliwe na zmiany w otoczeniu, rutynie dnia, a nawet na takie drobiazgi jak przestawienie mebli. Do typowych objawów FLUTD należą między innymi: krwiomocz, częstomocz, miauczenie przy oddawaniu moczu, oddawanie moczu poza kuwetą, utrudnione oddawanie moczu, małe ilości moczu, brak apetytu, apatia, niechęć do zabawy. Ważne jest, aby w przypadku zauważenia u kota objawów FLUTD, natychmiast skonsultować się z weterynarzem. Długotrwałe wstrzymywanie moczu może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, takich jak niewydolność nerek, a nawet śmierć.

Biegunka u kota może być spowodowana różnymi czynnikami, takimi jak np. zatrucia pokarmowe, infekcje, alergie, pasożyty czy nowotwory. Jeśli objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub jeżeli wystąpią inne oznaki choroby, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii. Do niepokojących objawów oprócz biegunki należą między innymi: zmiana konsystencji kału (wodnisty, rzadki, mazisty), problemy lub ból podczas wypróżniania, osłabienie, zmęczenie, gorączka, krew lub śluz w kale, objawy odwodnienia (słaby puls, szybkie bicie serca, zaburzenia rytmu serca), utrata apetytu, wycieńczenie, nudności, wymioty, bóle brzucha, osłabienie mięśni.

Weterynarz może zalecić badania diagnostyczne (np. badanie kału, krwi, USG) w celu ustalenia przyczyny biegunki. W przypadku ostrych stanów może być konieczne hospitalizowanie kota, aby zapewnić mu nawodnienie, podać leki przeciwbólowe oraz zdiagnozować przyczynę problemu. Należy pamiętać, że szybka utrata płynów i elektrolitów, do której może dojść w przypadku ciężkiej biegunki, stanowi zagrożenie dla życia kota, szczególnie dla kociąt i kocich seniorów. Dlatego w takiej sytuacji nie można zwlekać i należy jak najszybciej udać się z pupilem do weterynarza.

Koty mogą odmawiać jedzenia z wielu prostych powodów, takich jak wybredność dotycząca zapachu lub konsystencji karmy, nieświeże jedzenie, brudna miska czy brak apetytu wskutek upału. Jeśli kot nie chce jeść i wydaje się osowiały, może doświadczać stresu, na przykład po przeprowadzce lub długiej nieobecności opiekuna. Młode koty mogą również odmawiać jedzenia, kiedy są oddzielone od matki, co wywołuje u nich lęk i tęsknotę. W niektórych przypadkach potrzebna jest obserwacja lub wsparcie behawiorysty.

Czytaj też: Po czym poznać, że kot jest chory? 13 oznak, że coś go boli

Jeśli kot nie je przez 1-2 dni i występują dodatkowe objawy, takie jak wymioty, biegunka czy podwyższona temperatura, konieczna jest pilna diagnostyka i leczenie. Brak apetytu może być spowodowany problemami zdrowotnymi, takimi jak robaczyca, niedrożność jelit z powodu zakłaczenia, cukrzyca czy niewydolność nerek. Warto mieć świadomość, że koty czerpią większość niezbędnych płynów z pożywienia, dlatego brak jedzenia może szybko doprowadzić do groźnego dla życia odwodnienia. Ponadto głodzenie wywołuje u nich proces stłuszczenia wątroby.

Wymioty u kotów, mogą być spowodowane błahymi przyczynami, takimi jak zbyt szybkie jedzenie czy zmiana karmy, ale mogą również sygnalizować poważniejsze problemy zdrowotne wymagające konsultacji weterynaryjnej. Jeśli epizody wymiotowania występują stale i nie są związane z rodzajem jedzenia, powinno to budzić niepokój u opiekuna. Częste wymioty u kota, trwające dłużej niż 1-2 dni mogą prowadzić do odwodnienia, zaburzeń elektrolitowych i metabolicznych, a także utraty apetytu. Mogą one wskazywać na poważne choroby, takie jak niedrożność jelit, ostre zapalenie trzustki, niedrożność cewki moczowej czy panleukopenia.

Przyczyną wymiotów u kota może być również utknięcie w jego przewodzie pokarmowym ciała obcego. Jeśli podejrzewasz, że pupil mógł coś połknąć, pilnie zgłoś się z nim do lekarza weterynarii, ponieważ jest to sytuacja zagrażająca jego zdrowiu, a nawet życiu. Ciało obce może blokować przewód pokarmowy, powodując niedrożność jelit, a ostre przedmioty mogą przebijać ściany jelit lub innych narządów, co prowadzi do wewnętrznych krwawień i infekcji. W przypadku perforacji jelit może dojść do wprowadzenia bakterii do jamy brzusznej, co powoduje poważne zakażenia.

Problemy z układem oddechowym u kotów zawsze powinny być traktowane poważnie, zwłaszcza w przypadku trudności w oddychaniu lub zasinienia błon śluzowych. W takich sytuacjach konieczna jest natychmiastowa wizyta u weterynarza. W przypadku schorzeń dolnych dróg oddechowych głównymi objawami są kaszel, krótki oddech, duszność oraz oddychanie przez otwarty pyszczek. Mogą im towarzyszyć inne symptomy, takie jak ogólne złe samopoczucie, gorączka czy brak apetytu.

Lista chorób układu oddechowego u kotów jest długa, a ponieważ wiele z nich objawia się podobnymi symptomami, kluczowe jest postawienie trafnej diagnozy przez weterynarza. Do najczęstszych schorzeń układu oddechowego u kotów należą między innymi: infekcje (np. koci katar), astma, problemy z zębami, pasożyty płucne, alergie, polipy oraz ciała obce podrażniające drogi oddechowe. Nieleczone problemy z oddychaniem mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zapalenie płuc, niewydolność oddechowa, a nawet śmierć. Im szybciej zostanie postawiona diagnoza i wdrożone odpowiednie leczenie, tym większe szanse na pełny powrót kota do zdrowia.

W artykule przedstawiliśmy pięć alarmujących objawów, które mogą wskazywać na poważne problemy zdrowotne u kota. Warto jednak pamiętać, że wszelkie niepokojące symptomy powinny skłonić opiekuna do wizyty u weterynarza. Samodzielne leczenie w domu nie jest zalecane, ponieważ niewłaściwe podejście może tylko pogorszyć stan zdrowia zwierzęcia. Zawsze najlepiej skonsultować się z profesjonalistą, który dokładnie oceni sytuację i zaproponuje odpowiednie leczenie.