Dlaczego pies sika w domu? Oto 5 najczętszych przyczyn

Warto pamiętać, że zmiana zachowania związanego z wypróżnianiem może być jednym z pierwszych objawów choroby. Dlatego pierwszym krokiem, jaki powinniśmy podjąć, jest konsultacja z weterynarzem i wykluczenie problemów zdrowotnych. Infekcje dróg moczowych, choroby nerek, cukrzyca, nowotwory czy zaburzenia neurologiczne mogą prowadzić do utraty kontroli nad pęcherzem. Ponadto u niektórych starszych psów może pojawić się nietrzymanie moczu, które często występuje podczas snu.

Psy, które trafiają do nowych domów, zwłaszcza te adoptowane ze schronisk, mogą mieć trudności z utrzymaniem czystości. Ich przeszłość bywa skomplikowana: niektóre nigdy wcześniej nie mieszkały w mieszkaniu, inne przeżyły traumatyczne sytuacje, które wpłynęły na ich zachowanie. Dodatkowo każda zmiana otoczenia to dla czworonoga duży stres. Czasem potrzeba kilku tygodni, a nawet miesięcy, zanim pupil poczuje się bezpiecznie i na nowo nauczy się zasad panujących w domu.

Podobnie jak u ludzi, stres u psów może mieć różne objawy, a jednym z nich są problemy z trzymaniem moczu. Przeprowadzka, pojawienie się nowego członka rodziny, głośne dźwięki (np. burza, fajerwerki), a nawet zmiana codziennej rutyny mogą wywołać u pupila lęk. Niektóre czworonogi w stresie sikają mimowolnie, inne robią to celowo – na przykład próbując zwrócić na siebie uwagę lub wyrazić swoje niezadowolenie. W takich przypadkach ważna jest cierpliwość i próba zrozumienia źródła problemu, a nie karcenie zwierzęcia.

Niektóre czworonogi, szczególnie samce, mogą sikać w domu w ramach tzw. znaczenia terenu. Jest to forma komunikacji, która ma na celu zaznaczenie obecności psa i "zawłaszczenie" danego miejsca. Może to się nasilić, kiedy w domu pojawi się inne zwierzę lub gdy pies poczuje się zagrożony, np. przez zapachy nowych osób, mebli czy rzeczy. Choć jest to naturalne zachowanie, w domu może być kłopotliwe. Praca z behawiorystą i konsekwencja w wychowaniu zwykle pomagają je opanować.

Czasem przyczyna bywa prozaiczna – pupil po prostu nie ma okazji załatwić się na zewnątrz. Dorosły pies powinien wychodzić na spacer przynajmniej trzy razy dziennie, a niektóre potrzebują nawet częstszych wyjść. Krótkie przechadzki "na szybko" nie zawsze wystarczają, aby zwierzak mógł spokojnie się wypróżnić. Warto zadbać o odpowiednią długość i jakość spacerów – najlepiej z możliwością eksplorowania terenu i spokojnego załatwienia potrzeb fizjologicznych.

Najważniejsze to zachować spokój i nie karać psa – krzyk, karcenie czy inne formy negatywnej reakcji mogą tylko pogłębić problem i wywołać u zwierzęcia duży stres. Zamiast tego warto działać krok po kroku, szukając przyczyny i wspierając pupila w zmianie zachowania. Na początek należy udać się do weterynarza, by wykluczyć ewentualne problemy zdrowotne. Nawet niewielkie zaburzenia mogą wpływać na kontrolę nad pęcherzem, dlatego badania to pierwszy i kluczowy etap.

Kolejnym krokiem jest obserwacja zmian w otoczeniu czworonoga. Czy w ostatnim czasie doszło do przeprowadzki, zmiany domowników, czy może pojawiły się nowe zwierzęta? Nawet pozornie drobne zmiany mogą wywołać u pupila stres lub dezorientację. Warto również wrócić do podstaw nauki czystości – tak, jakby pies był jeszcze szczeniakiem. Regularne wyprowadzanie, chwalenie za załatwianie się na zewnątrz oraz konsekwencja w działaniu mogą pomóc mu na nowo utrwalić prawidłowe nawyki.

Nie bez znaczenia są także odpowiednio częste i długie spacery, podczas których pies ma czas nie tylko na załatwienie potrzeb, ale i na eksplorację otoczenia. Ruch i swoboda wpływają pozytywnie na jego samopoczucie. Jeśli mimo wszystkich starań problem się utrzymuje, warto skonsultować się z behawiorystą, który pomoże zrozumieć źródło trudności i zaproponuje indywidualne rozwiązania dopasowane do konkretnego czworonoga.