Uwaga na glikol etylenowy! To cichy zabójca psów zimą

Glikol etylenowy to przezroczysty płyn o silnie toksycznych właściwościach. Jest składnikiem płynów chłodniczych, hamulcowych oraz odmrażaczy do szyb i zamków, których wycieki najczęściej zdarzają się zimą.

Dzieje się tak, ponieważ w sezonie zimowym objętość mieszanek płynów chłodniczych ulega zwiększeniu, a uszczelki samochodowe pod wpływem niskiej temperatury tracą swoją elastyczność, przez co łatwiej się kruszą i przepuszczają płyny.

Jak na złość, wyciekające substancje są nie tylko toksyczne, ale również bardzo gęste, łatwe do wywęszenia i słodkie, co zachęca nieświadome zagrożenia zwierzęta do ich obwąchania i jedzenia. Dla czworonogów takie zachowanie może mieć katastrofalne skutki.

Glikol etylenowy po spożyciu metabolizuje się w organizmie do aldehydu glikolowego, kwasu glikolowego oraz do kwasu szczawiowego. Wszystkie wymienione substancje są toksynami niebezpiecznymi zarówno dla ludzi, jak i zwierząt.

Ich obecność w układzie krwionośnym prowadzi do rozwoju kwasicy metabolicznej oraz uszkodzenia najważniejszych narządów: mózgu, nerek, serca. Wcale nie trzeba go zjeść dużo, żeby doszło do niebezpiecznego zatrucia.

Dla człowieka śmiertelna dawka glikolu etylenowego to 70–100 ml, czyli od 1,0 do 1,4 ml na 1 kg masy ciała. Dla małego psa ważącego 5 kg dawka śmiertelna wynosi zaledwie 5 ml - wystarczy, że pies poliże substancję, by narazić się na śmierć i zatrucie.

Pierwsze objawy zatrucia glikolem etylenowym pojawiają się kilka godzin od spożycia substancji. Najpierw występują objawy neurologiczne – pies zachowuje się, jakby był pijany: jest zdezorientowany, szybko oddycha, skomle.

Następnie pojawiają się drgawki i zaburzenia równowagi. Pies nie może wstać z legowiska albo jest silnie pobudzony. Na tym etapie zwierzę próbuje usunąć toksynę poprzez wymioty. Charakterystyczny jest też skąpomocz wynikający z uszkodzenia nerek.

Objawy zatrucia glikolem etylenowym u psa:

Ważne!

Uszkodzenie narządów postępuje bardzo szybko. Pies może umrzeć w mniej niż 10 godzin po spożyciu toksycznej substancji. Dlatego, jeżeli podejrzewasz, że twój pies spożył glikol etylenowy, nie czekaj na wystąpienie objawów, od razu zaprowadź go do lekarza weterynarii!

Lekarz weterynarii, aby potwierdzić zatrucie glikolem etylenowym, wykonuje badania laboratoryjne, dzięki którym ocenia poziom zatrucia i ewentualne uszkodzenia organów. Zazwyczaj są to badania krwi i moczu.

Glikol etylenowy po spożyciu wchłania się z żołądka i jelit bezpośrednio do krwi, co uniemożliwia jego usunięcie węglem aktywnym lub diosmektytem -środkami wiążącymi toksyny i przyspieszającymi ich wydalenie.

Dlatego też w leczeniu psów zatrutych glikolem etylenowym wykorzystuje się etanol, który blokuje dalsze tworzenie toksycznej substancji - nie zdziw się zatem, jeśli weterynarz poczęstuje psa spirytusem lub wódką.

Leczenie alkoholem wystarcza jednak jedynie na początkowym etapie zatrucia. W ciężkich przypadkach konieczna może być hemodializa, czyli zabieg przetaczania krwi. Niestety nie wszystkie czworonogi udaje się uratować...