Te zwierzęta są obojnakami. Hermafrodytyzm w świecie fauny

Jednym z najczęściej spotykanych przykładów hermafrodytyzmu są ślimaki. Posiadają one zarówno męskie, jak i żeńskie przydatki płciowe, jednak do zapłodnienia potrzebują drugiego osobnika. Zbliżenie rozpoczyna się od tańców godowych. Ślimaki najpierw pełzają po śladach wydzieliny pozostawionej przez drugiego osobnika, zbierając w ten sposób potrzebne informacje.

Stopniowo kręcą się w coraz mniejszych okręgach, aż w końcu dochodzi do kontaktu, podczas którego wystrzeliwują do siebie "miłosne strzałki" węglanu wapnia, celując bezpośrednio w otwory płciowe. Następnie dotykają się, wymieniając się plemnikami. Cały proces może trwać nawet 24 godziny. Po zapłodnieniu ślimaki się rozstają. Po 14 dniach składają do 100 jaj, a okres inkubacji wynosi od 12 do 25 dni.

Dżdżownice to fascynujące stworzenia, które mogą rozmnażać się na dwa sposoby – płciowo oraz bezpłciowo. Mimo że są hermafrodytami, rozmnażanie płciowe musi odbywać się z udziałem dwóch osobników. Wówczas dżdżownice owijają się ciasno swoimi ciałami i wymieniają nasienie. Kluczową rolę w procesie rozmnażania dżdżownic odgrywa siodełko, które produkuje plemniki i komórki jajowe, a także wydziela śluz ułatwiający połączenie dwóch osobników.

Następnie śluz formuje pierścień, który przesuwa się po ciele dżdżownicy, zbierając gamety. Gdy pierścień zostaje zrzucony, zamyka się, tworząc kokon, w którym dochodzi do zapłodnienia. Komórki jajowe i plemniki łączą się dopiero w kokonie, a liczba zgromadzonych w nim jaj może wynosić od 1 do 300. Kokony są składane w glebie, na roślinach, kamieniach lub na spodniej stronie ciała dżdżownicy.

Zadziwiającym sposobem rozmnażania się dżdżownic jest rozmnażanie bezpłciowe poprzez podział ciała. Dżdżownica potrafi się sama "przeciąć" na dwie części, w których następnie wyrastają brakujące narządy i powstają dwa osobne, w pełni rozwinięte osobniki. Podział jest możliwy dzięki specjalnym komórkom rozrodczym obecnym w ciele dżdżownicy. Kiedy dochodzi do samodzielnego przecięcia, każdy z nowych osobników otrzymuje pewną ilość komórek, z których następnie wykształcają się organy.

Innym ciekawym przykładem są ryby błazenki będące hermafrodytami protandrycznymi. Oznacza to, że wszystkie osobniki rodzą się jako obojnaki z przewagą cech męskich, ale mają zdolność do przekształcenia się w samice w późniejszym życiu. Największy i dominujący osobnik w stadzie staje się samicą, a kolejny co do wielkości zostaje partnerem samicy. W przypadku śmierci samicy, największy samiec przechodzi zmianę płci i staje się nową samicą, co zapewnia ciągłość reprodukcji.

Proces rozmnażania zaczyna się, gdy samiec i samica łączą się w parę. Samiec przygotowuje odpowiednie miejsce na skale lub koralu, dokładnie je czyszcząc, aby samica mogła złożyć tam jaja. Po zapłodnieniu samica składa setki, a nawet tysiące jaj, które są strzeżone przez samca. Po kilku dniach z jaj wykluwają się larwy, które dryfują z prądami jako część planktonu. Po tygodniu lub dwóch przeobrażają się w miniaturę dorosłego osobnika, który w krótkim czasie musi znaleźć ukwiał, żeby móc dalej przeżyć.