Jakiś czas temu pewien mężczyzna o nicku thesigningd opublikował na Instagramie zabawne wideo ze swoim psem. Opowiedział w nim o tym, jak jego pupil zaczął rozpoznawać znaki języka migowego, których opiekun używa w komunikacji z niesłyszącą żoną.

Moja żona jest niesłysząca i kiedy wprowadziła się do nas, szybko zauważyliśmy, że Corgi zorientowała się, że nie słyszy i zaczęła rozpoznawać wszystkie znaki, których używamy w domu. Na początku pomyślałem, że to będzie niesamowite, ale problem w tym, że Corgi jest bardzo, bardzo mądra i zaczęła uczyć się znaków na wszystkie słowa, które lubi. Teraz musimy uważać, jeśli zamierzamy pokazać coś takiego jak znak na kolację, bo od razu stawia uszy. Albo jeśli pokażę znak "piłka". To naprawdę fajne, ale stało się problemem, bo rozmawiamy i nagle ona patrzy w kierunku tego znaku. Derek @thesigningd

Psy opanowały język migowy równie dobrze, jak komunikację werbalną. Dlatego istotne jest, aby podczas ich szkolenia stosować nie tylko komendy słowne, ale także gesty. Jest to szczególnie użyteczne w pracy z psami niesłyszącymi lub o słabym słuchu, a także przy szkoleniu psów wspierających osoby niesłyszące. Wbrew powszechnemu przekonaniu, psy asystujące nie ograniczają się tylko do wsparcia osób niewidomych. Są one klasyfikowane według różnych kategorii, w zależności od rodzaju schorzenia osoby, którą mają wspierać.

Psy przeznaczone dla osób niesłyszących lub niedosłyszących są szkolone, aby reagować na konkretne dźwięki, żeby przyciągnąć uwagę swojego opiekuna. Uczą się między innymi rozpoznawania dźwięku telefonu, domofonu, płaczu dziecka czy alarmu przeciwpożarowego. Mogą być także uczone reagowania na gesty, co jest bardzo pomocne dla osób, które posługują się językiem migowym. Pies asystujący staje się swego rodzaju mostem komunikacyjnym, znacznie ułatwiając osobie niesłyszącej codzienne funkcjonowanie i dając jej większe poczucie bezpieczeństwa.

Pies asystujący potrafi zaalarmować swojego właściciela o istotnym dźwięku, używając łapy, aby przyciągnąć jego uwagę, a następnie prowadzi go do źródła hałasu, jak na przykład dzwonek do drzwi czy płacące dziecko. Kiedy natomiast wyczuje nagłe niebezpieczeństwo, takie jak dźwięk alarmu przeciwpożarowego, alarmu antywłamaniowego czy alarmu o stężeniu tlenku węgla, informuje swojego opiekuna na różne sposoby, od uderzenia łapą po kładzenie się na podłodze pod jego stopami, aż do momentu, kiedy opiekun zareaguje.

W Wielkiej Brytanii psy asystujące osobom niesłyszącym noszą burgundowe uprzęże, na których widnieje informacja, że czworonóg został specjalnie wyszkolony przez organizację Hearing Dogs for Deaf People i jest zarejestrowany jako pies asystujący. Właściciele takich psów otrzymują specjalną kartę identyfikacyjną. Większość czworonogów pozyskiwanych przez Hearing Dogs for Deaf People pochodzi ze schronisk dla bezdomnych zwierząt, jednak tylko te, które pomyślnie przejdą testy, są kwalifikowane do dalszego etapu szkolenia.

Psy muszą być stabilne emocjonalnie w każdej sytuacji i nie mogą przejawiać jakiejkolwiek agresji. Aby pies asystujący dla osoby niesłyszącej mógł efektywnie pełnić swoją rolę, musi wykazywać bardzo dużą wrażliwość na wszelkie dźwięki i być gotów do współpracy z trenerem, a potem ze swoim właścicielem. Do pomocy osobom niesłyszącym najczęściej szkolone są rasy psów, takie jak m.in. labrador, yorkshire terier, spaniel, pudel i papillon. Nie szkoli się psów stróżujących głównie dlatego, że ich naturalna skłonność do obrony mogłaby być dla osób niesłyszących uciążliwa.