Hodowlane "hybrydy psów z wilkami" istnieją – są to tzw. wilczaki. Nie są jednak psy dla każdego: mają skłonności do ucieczek, mogą być agresywne. Oto 4 ich rasy wraz z opisem i zdjęciami.
Pierwsze osobniki wilczaka Saarloosa urodziły się w 1921 roku w Holandii. Powstały poprzez skrzyżowanie samca owczarka niemieckiego z samicą wilka pochodzącą z Syberii. Twórca rasy Lendert Saarloos chciał stworzyć "posłusznego wilka". W 1975 roku rasa została oficjalnie uznana przez FCI.
Wilczak Saarloosa to pies o mocnej budowie, którego wygląd zewnętrzny przypomina wilka. Z łatwością może przemierzać długie dystanse, jest wybitnym "kłusakiem", porusza się w sposób oszczędzający energię. Występuje w wielu odcieniach czerni, brązu i bieli. Samce w kłębie mierzą od 65 do 75 cm. Ważą od 30 do 45 kg. Samice nieco mniej.
Saarlooswolfhond to pies bardzo aktywny. Jego typową cechą jest powściągliwość wobec obcych i wilcza chęć do ucieczki w nowych sytuacjach. Remedium na te instynkty może stanowić prawidłowa socjalizacja i wczesne szkolenie. Wilczak Saarloosa jest psem obdarzonym doskonałym zdrowiem. Żyje 10-12 lat.
Wilczak czechosłowacki jest kolejną rasą uznaną przez FCI, a będącą "hybrydą psa i wilka". Pierwsze próby stworzenia rasy sięgają 1955 roku, kiedy to Czesi próbowali skrzyżować owczarka niemieckiego z wilczycą z Karpat. Celem Czechów było stworzenie "idealnego psa służbowego". Rasę uznano dopiero 24 lata później, w 1989 roku.
Wilczak czechosłowacki to pies o mocnej budowie – samiec powinien mierzyć co najmniej 65 cm wysokości w kłębie i ważyć minimalnie 26 kg. Charakterystyczną cechą rasy są lekkie chody – wilczaki sprawiają wrażenie, jakby płynęły w powietrzu. Występują w umaszczeniu żółtawoszarym, srebrzystoszarym i ciemnoszarym.
Wilczaki czechosłowackie są wytrzymałe fizycznie, pojętne i bardzo aktywne. Na Słowacji jednym z wymogów hodowlanych jest bieg wytrzymałościowy psa na dystansie 40 km. Ich próby pracy w FCI polegają na biegu na 70 i 100 km. Cechami niepożądanymi u rasy są agresja i płochliwość. Wilczaki cieszą się dobrym zdrowiem. Żyją około 12 lat.
Wilczak włoski, nazywany też Lupo Italiano, to rasa stworzona w 1966 roku we Włoszech. Ponoć powstała ze skrzyżowania zatrudnionych w służbach ratowniczych samców owczarka niemieckiego z samicami włoskich wilków, jednak nie dowiodły tego żadne badania. Twórcą rasy jest oskarżany o głodzenie psów Mario Messi – z zawodu bankier.
Rasa nie jest uznana przez FCI ani ENCI (Ente Nazionale Cinofilia Italiana). Jej selekcją i hodowlą zajmuje się Stowarzyszenie Opiekunów Lupo Italiano (Asociazione degli Affidatari Allevatori del Lupo Italiano, AAALI) – organizacja non-profit finansowana przez państwo. Psy nie są sprzedawane, są jedynie dzierżawione do służb.
Zgodnie ze standardem ustanowionym przez AAALI Lupo Italiano ma mieć "wilczy pysk" i "potężne szczęki". Dorosłe osobniki powinny mieć od 58 do 68 cm wysokości w kłębie. Według niektórych źródeł przedstawiciele tej rasy biegają z prędkością 70 km/h. Ich sierść jest szara lub czarna. Żyją około 12 lat.
Wilczak Kunming to "hybryda psa z wilkiem" stworzona w prefekturze Kunming w prowincji Yunnan w Chinach w latach 50. XX wieku. Stworzono go, aby wykrywał miny i bomby. Jest to jedyna rasa psów użytkowych wyhodowana w Chinach ciesząca się międzynarodowym uznaniem.
Samce wilczaków Kumming mają zwykle 60-75 cm wysokości w kłębie, a samice średnio 60-65 cm wysokości, co czyni je nieco mniejszymi. Mają "podpalaną" sierść. Wyglądem bardziej przypominają owczarka niemieckiego, niż wilka, stąd też wynika ich inna nazwa: "owczarek niemiecki z Chin".
Wilczaki Kummig są wykorzystywane w wojsku i policji w Chinach, a także eksportowane do innych krajów, jako doskonałe psy służbowe. W kraju pochodzenia zajmują się odkrywaniem zapachu narkotyków, materiałów wybuchowych, a także poszukiwaniem osób zaginionych. Żyją 10-12 lat.
Zanim kupisz "krzyżówkę psa z wilkiem"
"Krzyżówki psów z wilkami" są bardzo energetyczne, potrzebują wiele ruchu. Ich naturalnym instynktem jest ucieczka, chęć do polowań i zachowania terytorialne (znaczenie, kopanie dziur). Aby były zrównoważone i szczęśliwe należy zapewnić im odpowiednią ilość ruchu i zadbać o konsekwentne szkolenie. Nie są to psy odpowiednie dla osób niedoświadczonych.