9 najpopularniejszych ras psów północnych. Śnieg i mróz to ich żywioł

Alaskan Malamut to jedna z najstarszych ras psów zaprzęgowych na świecie. Przedstawiciele tej rasy za sprawą grubego i gęstego podszerstka są znakomicie przystosowaniu do niskich temperatur i ciągłej pracy. To psy, które potrzebują zajęcia: wyścigów psich zaprzęgów, biegania przy rowerze, a w najgorszym wypadku długich i regularnych spacerów. Bezczynność może powodować u nich zachowania niszczycielskie albo skłaniać do ucieczek. Nie jest to rasa dobra dla osób niedoświadczonych.

Szpic fiński to pies wyhodowany w Finlandii. Mieszkańcy Półwyspu Skandynawskiego wykorzystują go do polowań na ptactwo leśne oraz drobne drapieżniki, np. łasice i kuny. Psy tej rasy są bardzo bystre i energiczne. Wobec swoich bliskich są łagodne i chętne do zabawy, natomiast w stosunku do obcych zachowują rezerwę. To psy z silnym instynktem łowieckim oraz terytorialnym. Nie będą dobrym towarzystwem dla osób niekonsekwentnych i nieaktywnych.

Psy grenlandzkie zostały wyhodowane przez Inuitów w celach pociągowych. Były pierwszą rasą psów, która wraz z człowiekiem dotarła na biegun południowy. Przedstawiciele tej rasy to psy wytrzymałe, szybkie, z potężnym instynktem łowieckim. W stosunku do ludzi przyjazne, łagodne i wierne, choć z natury niezbyt posłuszne. Na spacerach mogą ciągnąć na smyczy, a bez odpowiedniej dawki ruchu, mogą uciekać bądź niszczyć. Nie są to psy dla osób niedoświadczonych.

Elkhund szary to jedna z najstarszych skandynawskich ras psów. Psy tej rasy, dzięki swoim gabarytom i dużej zwinności, sprawdzają się podczas polowań na dużą zwierzynę, m.in. na łosie i niedźwiedzie, a także do stróżowania. Były jednymi z ulubionych psów Wikingów. W stosunku do domowników elkhundy są delikatne i czułe, natomiast wobec obcych mocno nieufne. To psy odważne, odporne na mróz, aktywne, z potężnym instynktem łowieckim i terytorialnym, a co za tym idzie - nie dla każdego.

Łajka zachodniosyberyjska to średniej wielkości o mocnej budowie. Jest niezależny, uparty i samodzielnie, jednocześnie nawiązuje z opiekunem głęboką więź, choć nie zawsze się słucha. To pies przyjazny wobec ludzi, jednak pamiętliwy – źle potraktowany zapamiętuje oprawcę na długo. Dawniej łajkę zachodniosyberyjską wykorzystywano do polowań sarny i jelenie. Potężny instynkt łowiecki pozostał jej do dzisiaj, przez co wiedziona ciekawością, często ucieka.

Husky syberyjski pochodzi z rejonu Kołyma w Północnej Syberii. To pies wytrzymały, odporny na mróz, z potężnym instynktem łowieckim - widząc zwierzynę, natychmiast rusza w pogoń. Dawniej wykorzystywano go do przewożenia ładunków na duże odległości oraz w wyścigach psich zaprzęgów. Obecnie husky jest popularnym domowym pupilem, co nie zawsze wychodzi mu na dobre, ponieważ ruchu potrzebuje na równi ze snem.

Lapinporokoira jest północnym psem pasterskim wykorzystywanym do pilnowania i zaganiania reniferów. To pies odporny na mróz, nieufny w stosunku do obcych, odważny i śmiały. Z drugiej strony jest skory do pracy z człowiekiem i potrafi być posłuszny. Samce tej rasy osiągają masę ciała do 30 kg, są to zatem psy średniej wielkości, jednak bardzo silne - na smyczy mogą zawzięcie ciągnąć i węszyć. Nie są dobrym wyborem na pierwszego pupila.

Samojedy w ostatnich latach są jedną z "najmodniejszych" ras psów w Polsce. Wiele osób kupuje je ze względu na piękne białe futro, ale to błąd. Samojedy to psy zaprzęgowe z dużą potrzebą ruchu. Niespełnione mogą przejawiać zachowania niszczycielskie, np. pogryźć materac bądź kanapę. To psy, które lubią chodzić swoimi ścieżkami i nie zawsze słuchają poleceń. Z drugiej strony szybko się uczą, choć wymagają cierpliwości.

Buhund norweski to pies pochodzący z Norwegii. Dawniej był wykorzystywany do ochrony domostw, polowań, a także jako pies pasterski. To pies inteligentny, łatwy w tresurze i oddany. Obecnie dobrze sprawdza się w sportach kynologicznych, przede wszystkim w agility (psich torach przeszkód) i obedience (posłuszeństwie). Można też hodować go jako psa rodzinnego, ale należy pamiętać o zapewnieniu mu dużej ilości ruchu.

Pozostałe północne rasy psów:

Cechą charakterystyczną psów ras północnych jest w pełni rozbudowany łańcuch łowiecki, odporność na niesprzyjające warunki i niezależność. Psy tych ras są silne, samodzielne, nierzadko żyły obok ludzi i musiały radzić sobie same. Tropiły, szukały pożywienia, walczyły o nie z innymi psami. Miały ogromną potrzebę eksploracji, były odważne i śmiałe.

Z tego wynika ich współczesna skłonność do ucieczek, samodzielność i trudności w zdobyciu uwagi. Psa północy trudno nauczyć chodzenia przy nodze, zainteresować sztuczkami, czy zabawić. To pies, który cierpi na wybiórczą głuchotę - dobrze wie, czego chce od niego opiekun, ale gdy mu się to "nie opłaca", udaje, że nie słyszy.

Psy ras północnych najlepiej czują się na łonie natury, gdzie mają okazję do biegania i węszenia. Niezaspokojenie ich potrzeb może skutkować niszczeniem, rozkopywaniem ogródka, ucieczkami, szczekaniem lub wyciem. Lepiej poważnie przemyśleć zakup takiego pupila, gdyż jego wolny duch może okazać się rozczarowaniem.