Czy sarna to samica jelenia? Nie! Zobacz jak odróżniać te zwierzęta
Wiele osób myśli, że samica jelenia to sarna. Nie wiadomo, skąd to przekonanie, ale nie popełniajcie więcej tego błędu. To dwa osobne gatunki, które łatwo odróżnić.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Sarna i jeleń nie są tym samym gatunkiem
Sarna jest jednym z najpospolitszych dużych ssaków w Polsce. Z danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) z 2021 roku wynika, że saren w Polsce jest ok. 920 tysięcy. Dla porównania w Krakowie mieszka 757 tysięcy osób.
Sarny w Polsce można spotkać w każdym województwie. Występują dosłownie wszędzie: na mokradłach, w lasach, w górach, w pobliżu zabudowań, a także na polach i łąkach. Żywią się korą drzew, pędami roślin i niektórymi gatunkami grzybów.
Jak na zwierzę, które spotykamy i lubimy, wiemy o nim zaskakująco mało. Wiele osób jest przekonana, że sarna i jeleń to ten sam gatunek, a sarna jest samicą jelenia, ale to nieprawda. Są to dwa odrębne gatunki zwierzyny płowej.
Samicę sarny nazywa się kozą, samca kozłem, a młode koźlętami. Z kolei samica jelenia to łania, samiec to byk, a młode to cielęta. Nie ma biologicznej możliwości, żeby sarna została "żoną jelenia" i zaszła z nim w ciążę.
Czym sarna różni się od jelenia?
Sarna różni się od jelenia przede wszystkim rozmiarem. Występujący w Polsce jeleń szlachetny waży ponad 150 kg. Łania jest o połowę lżejsza i waży 70-80 kg. Z kolei dorosły samiec sarny waży 25-27 kg, a samica sarny o 2-3 kg mniej.
Kolejną różnicą między sarną a jeleniem są poroże. U jelenia poroże nazywane są wieńcem, a u saren parostkami. Na pierwszy rzut oka widać, że parostki są niewielkie w porównaniu do ogromnych i skomplikowanych wieńców.
Mają je osobniki męskie, które walczą o partnerki w trakcie rui (godów). Zarówno kozły, jak i byki każdego roku wymieniają poroże na nowe. Sarny zrzucają poroże jesienią, przez zimę wyrasta im nowe. Jelenie robią to w marcu, nowe poroże odrastają w lipcu.
Sarny żyją samotnie albo w niewielkich grupach liczących 4-6 osobników. W większe stada tzw. rudle łączą się w okresie zimowym. W rudli może znajdować się nawet 25 osobników. Jelenie przez cały rok żyją w stadach, tzw. chmarach, liczących kilkanaście osobników.
W ciągu roku samica sarny rodzi od jednego do trzech młodych nazywanych koźlętami. Małe sarny często padają ofiarą rysi, wilków i lisów. Łania (samica jelenia) rodzi rocznie od jednego do trzech młodych nazywanych cielętami. I one padają ofiarą drapieżników.
Małe koźlęta nie mają zapachu, żeby nie wabić drapieżników. Dlatego po spotkaniu "samotnej sarenki w lesie” pod żadnym pozorem nie należy jej dotykać. Takie postępowanie może zaszkodzić całemu stadu.
Jelenie mają jednolite ubarwienie. Latem są brązowe, zimą szare. U cielaków występują jasne cętki. Takie same jak w popularnej bajce miał jelonek Bambi. Na szyi jelenia rośnie długa grzywa.
Umaszczenie sarny latem jest czerwonobrązowe, zimą siwobrązowe. Na pośladkach sarny można zauważyć białą lub lekko żółtawą plamę – to tzw. lusterko. Sarny w przeciwieństwie do jeleni nie mają kołnierza/grzywy.
Odgłosy wydawane przez kozła (samca sarny) do złudzenia przypominają szczekanie psa. Po zmroku można odnieść wrażenie, że po lesie grasuje stado zdziczałych psów. Z kolei jelenie w trakcie godów wydają charakterystyczne gardłowe dźwięki.
Cechą charakterystyczną jeleni jest diastema, czyli przerwa między przednimi zębami. Co ciekawe, u jeleni zachowały się też szczątkowe kły zwane grandlami lub hakami, których sarny nie mają. Jednak lepiej nie zaglądać jeleniowi w szczękę.
Podobieństwem między sarną a jeleniem jest tryb życia. Oba gatunki preferują aktywne spędzanie czasu. Największą aktywność wykazują wieczorem i w nocy. Za dnia odpoczywają wśród gęstych mchów lub zbóż.
Zarówno jelenie, jak i sarny należą do zwierząt płochliwych. Przestraszona sarna traci orientację i biegnie przed siebie – to jej jedyna obrona. Z kolei rozjuszony jeleń może zaatakować, choć i on preferuje ucieczkę.
Żadnego z tych gatunków nie wolno niepokoić.
Reklama.
Więcej:
Zwierzęta