15 najpiękniejszych ptaków w Polsce. Latają nam nad głowami, a my ich nie dostrzegamy

1. Dudek

Dudek wyróżnia się pomarańczowym ubarwieniem z czarno-białymi pręgowanymi skrzydłami i grzbietem. Długość jego ciała to ok. 30 cm. Ptak w locie wygląda jak ogromny motyl. Jego głowę zdobi długi czub z długich piór z czarnymi końcówkami – zwierzę rozkłada je, gdy się boi. Dudki zamieszkują aleje drzew w pobliżu rowów, doliny rzek i miejsca, w których wypasane jest bydło. Można spotkać je w całej Polsce.

2. Wilga zwyczajna

Wilga zwyczajna to ptak średniej wielkości, nieco większy od szpaka. Długość jej ciała wynosi ok. 25 cm. Znakiem rozpoznawczym tego pięknego ptaka jest jaskrawożółte upierzenie z czarnymi znaczeniami na ogonie i skrzydłach. Przedstawicieli tego gatunku można spotkać na terenach niżowych. W Polsce przebywają w sezonie letnim od maja do września. To jedne z najbardziej kolorowych ptaków w naszym kraju.

3. Zimorodek zwyczajny

Zimorodek zwyczajny to niewielki ptak o długości ciała ok. 16 cm. Jego cechą charakterystyczną jest niebieskie umaszczenie, pomarańczowy spód i białe gardło. Na policzku ma pomarańczową plamę, jego szyję zdobi białe znaczenie. Mimo kolorowego ubarwienia trudno go zauważyć, ponieważ czatuje nieruchomo nad wodą, gdzie łowi. W Polsce najłatwiej go spotkać przy wolno płynących rzekach.

4. Kruk zwyczajny

Kruk zwyczajny jest jednym z najinteligentniejszych ptaków na świecie i największym z krukowatych. Rozpiętością skrzydeł może dorównać nawet myszołowom. Jego znakiem rozpoznawczym jest czarne ubarwienie z dużym połyskiem oraz nastroszone pióra w okolicy gardła dające "efekt brody". Uwagę zwracają ich bystre oczy i czarne szpony. Kruki prezentują też wyjątkową umiejętność lotu.

5. Kraska pospolita

Kraska pospolita jest jednym z najbarwniejszych ptaków w Polsce. Jej znakiem rozpoznawczym jest krępa budowa i zaokrąglone skrzydła. Przedstawiciele tego gatunku słyną z niebieskiego upierzenia z domieszką seledynu. Urody dodaje im czarny dziób i żółte nogi. Występują we wschodniej części Polski, szczególnie na Podlasiu. Jesienią odlatują do "ciepłych krajów".

6. Żołna zwyczajna

Żołna zwyczajna jest uważana za najpiękniejszego ptaka w Polsce. Wyróżnia ją niebieskie umaszczenie i kolorowe akcenty. Przez czerwone oko przechodzi jej ciemna wstęga, gardło zdobią żółte pióra, jej ogon jest oliwkowozielony, a skrzydła niebiesko-pomarańczowe. W Polsce najłatwiej spotkać ją na Śląsku, Podlasiu i Kielecczyźnie. Zimą ptak migruje w okolice Nigerii.

7. Orzeł przedni

Orzeł przedni jest jednym z najbardziej majestatycznych ptaków na świecie. Dorosłe osobniki są całkowicie brązowe, ich głowę zdobi żółty dziób i bystre oczy. Na szponach znajdują się czarne szpony. Przedstawiciele tego gatunku w Polsce występują w Tatrach i Bieszczadach. Gniazda budują na niedostępnych dla ludzi półkach skalnych. Poruszają się z prędkością do 160 km/h, choć pikują dwukrotnie szybciej.

8. Dzięcioł zielony

Dzięcioł zielony to ptak średniej wielkości o rozpiętości skrzydeł dochodzącej do 51 cm. U przedstawicieli tego gatunku samce są bardziej kolorowe od samic. Mają czerwone znaczenia na głowie, jasnozielony wierzch ciała i żółty kuper. Tęczówki dzięcioła zielonego są niebieskie. Ptaka najłatwiej spotkać w lesie, starych parkach, sadach i alejach drzew. Zdarza się też, że żeruje w okolicach pól uprawnych i łąk.

9. Bogatka zwyczajna

Bogatka zwyczajna, inaczej nazywana sikorą, to jeden z najpiękniejszych ptaków w Polsce. Jej znakiem rozpoznawczym jest niewielkim rozmiar (dorosły samiec waży zaledwie 20 g) i umaszczenie w odcieniach zieleni. Jej głowę zdobi czarny dziób i biała plama na poliku, a spód ciała długie i silne nogi. Jest to jeden z najliczniejszych gatunków ptaków w Polsce. Najłatwiej spotkać go na Podlasiu i na Śląsku.

10. Gil zwyczajny

Gile wielkością przypominają wróble, choć są nieco większe. Mają krępą sylwetkę, wydatne piersi i dużą głowę. Ich głowę zdobi czarny dziób i brązowe tęczówki. Mają jaskrawoczerwoną pierś i policzki. Ich skrzydła są długie i czarne z białą pręgą. W Polsce występuje nielicznie. Najłatwiej go spotkać w okolicach parków, gór i lasów. Zimą może szukać na drzewach owoców.

11. Myszołów zwyczajny

Myszołów jest ptakiem z krępą budową ciała i mocnymi skrzydłami. Najczęściej występuje w odcieniach brązu i bieli, ale upierzenie jest na tyle zmienne, że nie sposób znaleźć dwóch jednakowych ptaków. Charakterystyczne dla gatunku są prążkowane lotki i sterówki oraz żółte nogi z czarnymi szponami. W Polsce występuje dość licznie. Na terenie naszego kraju gniazduje ok. 55 tys. par tego gatunku. Myszołów mieszka w pobliżu łąk i polan.

12. Łabędź niemy

Łabędzie nieme są jednymi z największych ptaków zdolnych do lotu. Dorosłe osobniki mogą ważyć nawet 14 kg i mieć rozpiętość skrzydeł rzędu 263 cm. Ich znakiem rozpoznawczym długa szyja i białe umaszczenie. Ich głowę zdobi pomarańczowy dziób, a u nasady nosa czarna narośl. W Polsce łabędzie nieme występują na terenie całego kraju. W przeszłości zdarzały się ataki łabędzi na ludzi.

13. Bażant

Bażanty są dużymi ptakami z rodziny kurowatych. Dorosłe osobniki osiągają długość ciała sięgającą 90 cm. Ich cechą charakterystyczną jest długi ogon i czerwone okolice oczu. Pozostałe części ciała są rdzawobrązowe. Samice w odróżnieniu od samców nie mają kolorowych akcentów. Bażanty zwyczajne występują na terenie całej Polski. Najłatwiej wypatrywać ich na ziemi.

14. Czajka

Znakiem rozpoznawczym czajki zwyczajnej są długie pióra wyrastające z potylicy, które tworzą charakterystyczny czub. Wierzch ciała ptaka jest zielonkawy, przypomina benzynę. Jego boki głowy, pierś i brzuch są białe. U samic w okolicach głowy zauważalne są czarne kropeczki. Czajka zwyczajna zamieszkuje tereny bagienne i wilgotne łąki. Gatunek jest bliski wyginięcia.

15. Sowa śnieżna

Sowa śnieżna jest dużym ptakiem o rozpiętości skrzydeł dochodzącej do 1,5 m. Jest biała, na ciele ma ciemne plamki - u samic jest ich więcej, niż u samców. Wokół dzioba ma charakterystyczną białą szlarę. Ptak gniazduje w tundrze Eurazji, Ameryki Północnej i na Grenlandii. W Polsce pojawia się sporadycznie, głównie w północnej części kraju. Najlepiej wypatrywać go pod koniec stycznia, gdy jest najzimniej.