W Polsce z Bożym Narodzeniem kojarzą się głównie owce i osły, ale nie są to jedyne zwierzęta związane z tym świętem. Od kuropatw po kangury – oto 7 najdziwniejszych zwierząt kojarzonych z narodzinami Jezusa Chrystusa.
Renifery są kojarzone z Bożym Narodzeniem głównie w Stanach Zjednoczonych i Europie. Wszystko zaczęło się od opublikowanego w XIX wieku wiersza "Noc wigilijna" autorstwa Clementa Clarke’a Moore’a, w którym renifery pomagały świętemu Mikołajowi rozdawać prezenty. Najsłynniejszy renifer świata – Rudolf czerwononosy – narodził się jednak później, bo dopiero w 1939 roku. Legenda o nim powstała w domu handlowym Robert L., by zwiększyć sprzedaż.
Rudzik to zwierzę kojarzone z Bożym Narodzeniem w Wielkiej Brytanii. Ten niewielki ptaszek przez cały rok gości w lasach i parkach na terenie całego kraju, jednak ożywia się dopiero w grudniu. Łatwo rozpoznać go po czerwonej piersi i pięknym śpiewie. Ptaki te często pojawiają się na brytyjskich kartkach świątecznych, papierze do pakowania i bombkach. Brytyjczycy wierzą, że rudzik na prośbę Maryi ogrzewał małego Jezusa – dmuchał w żar, by było mu ciepło. Legenda głosi, że ptak dotkliwie się przy tym oparzył i stąd wzięła się jaskrawoczerwona pierś.
Kuropatwy to ptaki występujące głównie w Europie. Z Bożym Narodzeniem kojarzą się w Wielkiej Brytanii za sprawą kolędy "The Twelve Days of Christmas", w której "kuropatwa na gruszy" jest jednym z dwunastu sygnałów wysłanych autorowi piosenki przez "prawdziwą miłość", z którą utożsamiany jest Bóg, natomiast kuropatwa w kolędzie ma reprezentować Jezusa Chrystusa. Ciekawostką jest to, że kuropatwy gniazdują na ziemi i zwykle nie można ich spotkać na drzewach.
Wielbłądy są powszechnie wykorzystywane w krajach arabskich jako zwierzęta juczne, jednak w niektórych państwach, jak np. w Katarze to popularne zwierzęta towarzyszące, których ceny dochodzą do kilku milionów euro. Ponieważ na wielbłądach do pana Jezusa przyjechali Trzej Królowie, są to zwierzęta ważne w wierze katolickiej – w Maroko pojawiają się w szopkach, w Warszawie niekiedy uczestniczą w Orszaku Trzech Króli, w Portoryko robi się "wielbłądowe pierniczki".
W krajach nordyckich, zwłaszcza w Szwecji, bożonarodzeniowy kozioł to ważna tradycja. Skandynawowie umieszczają pod choinkami ozdoby w kształcie kozłów, a duże słomiane kozły można zobaczyć na balkonach i rynkach miast. Świąteczny kozioł wg tradycyjnych wierzeń jest dobrym duchem, który odwiedza domy, aby upewnić się, że wszyscy są gotowi na święta. To również nawiązanie do boga nordyckiego Thora, którego zaprzęg ciągnęły kozły.
W niektórych kulturach, zazwyczaj latynoskich, wierni uczestniczą 24 grudnia (w Wigilię Bożego Narodzenia) w porannym nabożeństwie zwanym Misa de Gallo, co oznacza Mszę Kogutów. Nazwa mszy pochodzi od koguta, ponieważ był to pierwszy zwierzak, który piejąc przed wschodem słońca, obwieścił narodziny Jezusa Chrystusa. Uważa się, że to jedyny raz, kiedy kogut zapiał tak wcześnie. Z tego powodu motyw koguta pojawia się na świątecznych wypiekach, ozdobach i kartkach – szczególnie w Meksyku.
W Australii popularną wśród dzieci piosenką świąteczną jest utwór "Six White Boomers" opowiadający historię małego kangura, który zgubił mamę. Święty Mikołaj postanowił mu pomóc i zaprosił inne kangury do swojego zaprzęgu – razem wyruszyli na poszukiwania zaginionej mamy. To zapoczątkowało nową erę – erę kangurów na bombkach, kartkach świątecznych i piernikach. Z czasem kangur ciągnący sanie św. Mikołaja zaczął przenikać do urzędów i szkół, a nawet kościołów.