Reklama.
Szop pracz
Hodowcy i miłośnicy szopów są zgodni, że te zwierzęta dają wiele radości. Pod warunkiem, że się je odpowiednio wychowa. Właściciel powinien umieć pokazać, kto jest szefem. W przeciwnym razie szop będzie się obrażał i psocił. Trzeba uważać na to, żeby szop nie wszedł nam na głowę. Kiedy myśli, że wszystko mu wolno, ze złości może solidnie ugryźć. W sieci można znaleźć porady, jak złagodzić ugryzienie i jak karać krnąbrnego pracza za agresję.
Szopy domowe mogą przeżyć nawet kilkanaście lat. Te żyjące na wolności, które nie są pod czujną opieką, żyją tylko kilka. Szopy są wszystkożerne. Dlatego trzeba pilnować ich diety, żeby były zdrowe. Najlepiej karmić je owocami,warzywami i chudym mięsem drobiowym i rybim.
Fenek
To urocze zwierzę nazywane jest również lisem pustynnym. Należy do rodziny psowatych, jednak nie powinniśmy łudzić się, że uda nam się go oswoić w podobnym stopniu, jak zwykłego psa. To dzikie zwierze, mały drapieżnik. Dlatego nie oczekujmy, że nie będzie gryzł. Jest jednak szansa na to, że fenek szybko zaaklimatyzuje się w domu i odwzajemni naszą miłość.
Może też się okazać, że trafimy na osobnika o łagodnym charakterze, który "dogada" się z innymi zwierzętami domowymi, na przykład z kotami. Fenki żywią się jaszczurkami, ptakami, jajami i chrząszczami. Mają naturę nocną, żerują kiedy zrobi się ciemno. Dlatego trzeba pogodzić się z tym, że nasz fenek będzie hałasował, kiedy my będziemy chcieli spać.
Kajman karzełkowaty
Mały kajman jest słodki i mieści się na dłoni. Nie powinniśmy ograniczać się jednak do małego akwarium, bo dorosły osobnik może osiągnąć nawet 1,5 metra długości. Należy upewnić się, że możemy pozwolić sobie na instalację solidnego terrarium, w którym nasz kajman będzie mógł odpoczywać, kopać nory, a samice znosić jaja. Młode kajmany żywią się skorupiakami owadami. Dorosłe wolą gryzonie.
Właściciel kajmana nie może być lekkoduchem. Do zwierzęcia należy podchodzić spokojnie, nie wykonywać nerwowych ruchów. W przeciwnym razie nasz krokodyl może odwdzięczyć się agresją, a kiedy dorosły osobnik kłapnie zębami - może zrobić krzywdę.
Wiewiórka syberyjska
Pochodzący z syberyjskich lasów gryzoń jest spełnieniem marzeń wszystkich tych, którzy w dzieciństwie chcieli mieć swojego Chipa i Dale'a. Wiewiórki nie są duże, wraz z ogonem osiągają długość 25 cm. W warunkach domowych żyją dwa razy dłużej, niż na wolności - nawet 10 lat. Swoich właścicieli bawią sposobem jedzenia, ponieważ mają worki policzkowe, jak chomiki. Żyją w trybie dziennym, więc nie są uciążliwe.
Wiewiórki syberyjskie jedzą wszystko. Od robaków, owoców po karmę dla psów. Specjaliści ostrzegają, że ten gatunek nie jest łatwy w oswajaniu. Aby gryzoń nam zaufał, trzeba go przekupić. W tym procesie ma pomóc fakt, że jest łakomy i chętnie przyjmuje smakołyki, a jednocześnie się oswaja. Należy jednak pamiętać, żeby nie doprowadzić do utuczenia naszej wiewiórki.
Kapibara
To propozycja dla miłośników dużych, ciężkich zwierząt domowych. Kapibara może osiągnąć wagę nawet 65 kilo. Jest przy tym spokojna, jak leniwy pies. To porównanie nie jest przypadkowe, to zwierze doskonale dogaduje się z innymi zwierzętami domowymi, szczególnie z psami. Ma futro, które przystosowuje ją do pływania i szybko schnie, dlatego warto zabierać kapibarę na wycieczki nad jezioro albo rzekę.
Kapibary żyją około 10 lat. To zwierzęta, które cenią sobie powolne życie. Dlatego aby były szczęśliwe, trzeba dać im dużo czasu na zjedzenie ulubionych roślin. Dla dobra zwierzęcia należy zapewnić mu miejsce, w którym będzie mógł się popluskać w wodzie albo w błocie. Może być niewielki basen ustawiony w ogródku.
Lotopałanka karłowata
Lotopałanka to zwierzę z rodziny torbaczy. Jeśli chcemy je udomowić, należy zachować szczególną ostrożność, bo lubi sobie polatać. Fałdy skórne, które mają pomiędzy przednimi i tylnymi łapkami, służą im za skrzydła. Kiedy skaczą z miejsca w miejsce, mogą przefrunąć nawet 50 cm. Same są dość długie – wraz z ogonem mierzą 35 cm, ważą mało – do 130 gram.
Lotopałanki jedzą owoce i robaki, na przykład mączniki. Aby były szczęśliwe należy zapewnić im wielopiętrową klatkę, w której będzie coś w rodzaju dziupli, albo podwieszonej, przytulnej kieszeni. Za dobrą opiekę odwdzięczą się pieszczotami i oddaniem.
Skunks
Skunksy są ostatnio bardzo popularne. Nic dziwnego, wyglądają zabawnie i uroczo równocześnie. Jednak przed decyzją o ich kupnie niektórzy mogą mieć obawy. Jest jedna, podstawowa zasada, do której trzeba się stosować, aby życie ze skunksem było zgodne. Należy usunąć mu gruczoły zapachowe, a dopiero potem wprowadzać go do domu. Trzeba pamiętać o tym, że to zwierzęta aktywne nocą.
Skunksy osiągają długość około 40 cm i ważą około 4 kilogramy. Żyją nawet 12 lat. W warunkach hodowlanych skunksy potrzebują białka i warzyw. Coraz więcej właścicieli sklepów zoologicznych i weterynarzy wie, jak odpowiednio zająć się tym gatunkiem.
Napisz do autorki: barbara.kaczmarczyk@natemat.pl